Вайнілавічы (Гарадзенская вобласьць)
| Вайнілавічы лац. Vajniłavičy | |
| Краіна: | Беларусь |
| Вобласьць: | Гарадзенская |
| Раён: | Мастоўскі |
| Сельсавет: | Курылавіцкі |
| Насельніцтва: | 29 чал. (2009)[1] |
| Часавы пас: | UTC+3 |
| Тэлефонны код: | +375 1515 |
| Нумарны знак: | 4 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 53°17′46″ пн. ш. 24°51′10″ у. д. / 53.29611° пн. ш. 24.85278° у. д.Каардынаты: 53°17′46″ пн. ш. 24°51′10″ у. д. / 53.29611° пн. ш. 24.85278° у. д. |
Вайнілавічы на мапе Беларусі ±   Вайнілавічы | |
Вайні́лавічы[2] — вёска ў Беларусі, каля ракі Зальвянкі. Уваходзяць у склад Курылавіцкага сельсавету Мастоўскага раёну Гарадзенскай вобласьці.
Назва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Асноўны артыкул: Вайніла
Вуйнла (Vuinla) — імя германскага паходжаньня[3]. Паводле менскага дасьледніка Алёхны Дайліды, які разьвівае германскую (перадусім усходнегерманскую) этымалёгію імёнаў літоўскіх князёў і баяраў, фармант -войн- паходзіць ад старагерманскага wunna, гоцкага wunands 'шчаснасьць, задаволенасьць', ісьляндскага vænn 'прыемны', нямецкага gewohnt 'задаволены'[4].
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Да 26 жніўня 1974 году вёска ўваходзіла ў склад Мілявіцкага сельсавету[5].
Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- 2009 год — 29 чалавек[1]
Асобы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Анатоль Верабей (нар. 1950), беларускі крытык, літаратуразнаўца
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ а б Колькасьць насельніцтва Беларусі на кастрычнік 2009 году (рас.)
- ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 281.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 15, 1973. S. 61 (307).
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Рашэнне выканаўчага камітэта Гродзенскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 26 жніўня 1974 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1974, № 34 (1444).