Перайсьці да зьместу

Барыс Берман

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Барыс Давідавіч Берман
Барыс Берман
Барыс Берман
Начальнік 3-га ўпраўленьня НКУС СССР
25 траўня 1938 — 24 верасьня 1938
Народны камісар унутраных справаў БССР
4 сакавіка 1937 — 22 траўня 1938
Папярэднік Георгі Малчанаў
Наступнік Аляксей Наседкін
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся15 траўня 1901
в. Адрыянаўка, Чыцінскі павет, Расейская імпэрыя
Памёр22 лютага або 23 лютага 1939 (37 гадоў)
Масква, СССР
ПартыяРКП(б)
Узнагароды
Ордэн Леніна
Ордэн Леніна
Адзнака «Ганаровы работнік УНК-ДПУ. 1917—1922»
Адзнака «Ганаровы работнік УНК-ДПУ. 1917—1922»
Адзнака «Ганаровы работнік УНК-АДПУ. 1917—1932»
Адзнака «Ганаровы работнік УНК-АДПУ. 1917—1932»

Барыс Давідавіч Берман (15 траўня 1901, в. Адрыянаўка, Чыцінскі павет, Забайкальская вобласьць — 22 лютага або 23 лютага 1939) — супрацоўнік бальшавіцкіх карных органаў. Камісар ДБ 3 рангу, Наркам ўнутраных справаў НКУС БССР. Начальнік 3-га ўпраўленьня НКУС СССР. Адзін з галоўных саўдзельнікаў рэпрэсіяў на Беларусі, у тым ліку ў Курапатах.

Атрымліваў пачатковую адукацыю ў 3-кляснай вучэльні на станцыі Ага ў 1916—1917 гадах, пасьля ў 1917—1918 гадах у 4-кляснай гарадзкой вучэльні ў Чыце.

У 1911—1915 гадах працаваў у краме і драўняным складзе Нефтаповіча, пасьля ў 1915—1916 гадах у краме Самсановіча ў Чыце. Шараговец палявой камэндатуры Чырвонай гвардыі ў 1918 годзе. Вярнуўся ў родную вёску, хаваўся ад белых. Атрымаўшы ад бацькі падроблены пашпарт, зьехаў у Манджурыю, дзе працаваў наймітам на будоўлі лавак і навучаўся ў студэнта Гросмана, які падрыхтаваў яго за 7-ую клясу гімназіі. Мабілізаваны белымі на ахову Кітайска-Ўсходняй чыгункі (КВЖД), служыў шарагоўцам з 1919 году. У сьнежні 1920 году пераехаў у Чыту, пасьля да брата ў Сяміпалацінск. Сакратар агітацыйна-прапагандыйнага аддзелу Сяміпалацінскага губкаму РКП(б) у студзені — лютым 1921 году.

У органах ДПУ-НКУС

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Супрацоўнік Іркуцкага губэрнскага НК зь лютага 1921 году; шараговец, палітрук у РСЧА ў 1922—1923 гадах; упаўнаважаны 1 аддзелу ЭКУ АДПУ СССР з 5 лістапада 1923 па 3 кастрычніка 1924 году. У распараджэньні МК РКП(б), у Сергіеўскім уезьдзе камітэту РКП(б) у кастрычніку 1924 — жніўні 1925 году.

Памочнік начальніка 1 аддзелу ЭКУ АДПУ СССР (21 жніўня 1925 — 15 траўня 1926). Начальнік 8 аддзелу ЭКУ АДПУ СССР з 15 траўня 1926 па 1 сьнежня 1927 году. Начальнік 6 аддзелу ЭКУ АДПУ СССР (1 сьнежня 1927 — 18 студзеня 1928); часова выконваў абавязкі начальніка КРА ПП АДПУ па Сярэдняй Азіі (14 лютага 1928 — 12 красавіка 1929). Начальнік КРА ПП АДПУ па Сярэдняй Азіі (12 красавіка 1929 — 1 траўня 1929). Начальнік АА ПП АДПУ па Сярэдняй Азіі (1929 — 1 траўня 1930); намесьнік начальніка САУ ПП АДПУ па Сярэдняй Азіі (1 траўня 1930 — 31 студзеня 1931).

З 1931 году па лініі ЗНА АДПУ СССР за граніцаю. Супрацоўнік паўпрадзтва СССР у Нямеччыне (рэзыдэнт АДПУ). Памочнік начальніка ЗНА АДПУ СССР з 8 красавіка 1934 па 1 чэрвеня 1934 году. 2-гі намесьнік начальніка ЗНА АДПУ СССР (1 чэрвеня 1934 — 10 ліпеня 1934). 2-і нам. нач. ЗНА ДУДБ НКУС СССР (10 ліпеня 1934 — 21 траўня 1935). 1-ы нам. нач. ЗНА ДУДБ НКУС СССР (21 траўня 1935 — 31 жніўня 1936). Намесьнік начальніка СПА ДУДБ НКУС СССР (31 жніўня 1936 — 25 сьнежня 1936). Намесьнік начальніка 4 аддзелу ДУДБ НКУС СССР (25 сьнежня 1936 — 4 сакавіка 1937).

Наркам унутраных справаў БССР з 4 сакавіка 1937 па 22 траўня 1938 году. Начальнік АА ДУДБ НКУС Беларускай вайсковай Акругі з 4 сакавіка 1937 па 22 траўня 1938 году.

Дэлегат 16 зьезду КП(б)Б, член ЦК КП(б)Б, дэпутат ВС СССР.

Начальнік 3 упраўленьня НКУС СССР (25 траўня 1938 — 24 верасьня 1938).

24 верасьня 1938 году арыштаваны, Асуджаны да найвышэйшай меры пакараньня 22 лютага 1939 году па арт. 58-1 «а», 58-8 і 58-11 УК РСФСР. Расстраляны 22 лютага[1] (паводле іншых зьвестак, 23 лютага[2]).

Згодна з пастановай ваеннай пракуратуры ад 26 красавіка 1957 году падставаў для рэабілітацыі няма.

  • ст. маёр ДБ — 29 лістапада 1935
  • камісар ДБ 3 ранга — 14 сакавіка 1937

Дадатковыя зьвесткі

[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
  • В. Абрамов. Габрэі ў КДБ. Каты і ахвяры = Евреи в КГБ. Палачи и жертвы. — М.: Яуза — Эксмо, 2005.