Баку — Супса
| «Баку — Супса» | |
| азэрб. Bakı-Supsa | |
 Чырвонай лініяй | |
| Месцазнаходжаньне | |
|---|---|
| Краіна | Азэрбайджан і Грузія |
| Агульны кірунак | з усходу на захад |
| Пачатак | Сангачал (Гарадаскі раён Баку) |
| Праляганьне |
Апшэронскі, Аранскі і Гянджа-Газаскі краі Кахэці, Мцхэта-Мтыянэці, Шыда Картлі і Імэрэці |
| Канец | Супса (край Гурыя) |
| Агульныя зьвесткі | |
| Від | нафтаправод |
| Стан | дзейны |
| Уласьнік | «Азэрбайджанская міжнародная апэрацыйная кампанія» |
| Праектавальнік | «Брытанская нафта» (Ангельшчына) |
| Падраднік | «Квэрнэр» (Нарвэгія) |
| Пачатак пракладкі | 1994 |
| Кошт | 556 млн даляраў ЗША |
| Дата пуску | 17 красавіка 1999 (25 гадоў таму) |
| Тэхнічныя зьвесткі | |
| Даўжыня | 833 км |
| Прапускная здольнасьць | 20 000 тонаў (150 000 бочак) за содні |
| Прамер трубы | 53 см |
| Кампрэсарныя станцыі | 1 у Азэрбайджане, 2 у Грузіі |
| Перапамповачныя станцыі | па 3 у Азэрбайджане і Грузіі |
«Баку — Супса» (груз. ბაქო-სუფსის) — заходні экспартны нафтаправод Азэрбайджану праз Грузію, адчынены ў красавіку 1999 году.
Выкарыстоўваўся для перапампоўкі азэрбайджанскай нафты з Касьпійскага мора да грузінскага нафтаналіўнога тэрміналу ў Супсе на Чорным моры для пагрузкі ў танкеры. Дазваляў накіроўваць нафту з водмелевых радовішчаў Азэры-Чыраг-Гюнэшлі морам у краіны Эўропы пераважна праз Басфорскую пратоку. Адбудову нафтаправоду, узьведзенага са савецкім часам, пачалі ў 1994 годзе ў Азэрбайджане і скончылі ў 1998-м у Грузіі. У Азэрбайджане пралягала 456 км (55 %) з 833 км нафтаправоду. Яго прапускная здольнасьць складала 20 000 тонаў (150 000 бочак) за содні. Дзейнасьцю трубаправоду кіравала ангельскае прадпрыемства «Брытанская нафта» (Лёндан)[1] праз «Азэрбайджанскую міжнародную апэрацыйную кампанію» («АМАК»)[2].
У Азэрбайджане пралягаў уздоўж нафтаправоду «Баку — Тбілісі — Джэйхан» у 3-х гаспадарчых краях праз 13 раёнаў — Апшэронскі, Аджыкабулскі, Агсуйскі, Ісмаілінскі, Гёйчайскі, Агдаскі, Еўласкі, Геранбойскі, Самускі, Шамкірскі, Тавускі, Акстафінскі і Газаскі.
Мінуўшчына[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У красавіку 1996 году ўрады Азэрбайджану і Грузіі ратыфікавалі міжурадавае Пагадненьне аб будоўлі нафтаправоду «Баку — Супса», якую скончылі ў лістападзе 1998 году[2]. Будаўніцтва вялося ад Сангачальскага тэрміналу (Гарадаскі раён Баку) на Касьпійскім моры да грузінскага нафтаналіўнога тэрміналу на Чорным моры. У сьнежні 1998 году пачалі напаўненьне трубаправоду нафтай, якое скончылі ў сакавіку 1999 году. 8 красавіка 1999 году ў Супсе напоўнілі 1-ы танкер. На нафтаправодзе дзейнічала па 3 пампавальныя станцыі ў Азэрбайджане і Грузіі, пускавая станцыя ў Азэрбайджане і 2 станцыі зьніжэньня ціску ў Грузіі. У Супсе знаходзілася 3 нафтасховішчы агульным абсягам на мільён бочак нафты[3]. Нафтаправод улучаў 59 запорных кляпанаў(ru) са зваротнымі кляпанамі(en). Уласьнікам трубаправоду стала «Азэрбайджанская міжнародная апэрацыйная кампанія» («АМАК»), найбольшымі пайшчыкамі якой былі ТАА «Брытанская нафта» (Ангельшчына) і Дзяржаўная нафтавая кампанія Азэрбайджанскай Рэспублікі[2].
17 красавіка 1999 году адчынілі Супсінскі нафтаналіўны тэрмінал. 21 кастрычніка 2006 году нафтаправод зачынілі пасьля праверкі. У 2007 годзе замянілі трубы ў Азэрбайджане пры перасячэньні ракі Куры і ў Грузіі каля гораду Зэстафоні. Пасьля сканчэньня рамонту ў 1-м квартале 2008 году трубаправод перазапусьцілі ў чэрвені 2008 году. Рамонт каштаваў 53 млн амэрыканскіх даляраў[2]. У 2016 годзе прапампоўка па нафтаправодзе каштавала 3,14 даляры за тону і 0,43 $ за бочку. Зь іх на долю Азэрбайджану прыпадала 1,94 $ (62 %) за тону і 0,26 $ за бочку нафты, а рэшту складала доля Грузіі[4]. У 2021 годзе праз нафтаправод «Баку — Супса» перапампавалі каля 31 млн бочак нафты[2].
Пастаўкі ў Беларусь[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У 1-й палове 2020 году Дзяржаўная нафтавая кампанія Азэрбайджанскай Рэспублікі паставіла частку з 420 000 тонаў нафты праз нафтаправод «Баку — Супса» ў Адэсу (Украіна) для канцэрну «Белнафтахім». 16 ліпеня 2020 году з Супсінскага порта (Грузія) ў Адэсу выйшаў чарговы танкер з 85 000 тонаў азэрбайджанскай нафты[5].
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Нафтаперавозка (азэрб.) // Міністэрства энэргетыкі Азэрбайджану, 5 лістапада 2019 г. Праверана 11 красавіка 2022 г.
- ^ а б в г д Заходні экспартны трубаправод (анг.) // ТАА «Брытанская нафта», 2022 г. Праверана 11 красавіка 2022 г.
- ^ Заходні экспартны трубаправод «Баку—Супса» (азэрб.) // Дзяржаўная нафтавая кампанія Азэрбайджанскай Рэспублікі, 2022 г. Праверана 11 красавіка 2022 г.
- ^ Фатма Бабаева. Грузія падгрэсьліла ўклад трубаправоду «Баку — Супса» ў гаспадарчае разьвіцьцё Азэрбайджану (анг.) // Газэта «АзэрНавіны», 16 траўня 2016 г. Праверана 11 красавіка 2022 г.
- ^ Тэлеканал «Беларусь 1». Беларусь рыхтуецца прыняць новую партыю нафты з Азэрбайджану // Белтэлерадыёкампанія, 16 ліпеня 2020 г. Праверана 11 красавіка 2022 г.
 |
Гэта — накід артыкула па эканоміцы. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |