Аргела
| Арґела лац. Argiela / Arhiela | |
| Argelo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Argo + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Аргель, Яргель, Аргуль, Аргла, Яргла |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Арґела» | |
Аргела (Аргель, Яргель, Аргуль, Аргла, Яргла) — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Аргіла або Аргела (Argila, Argelo[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -арг- (-ерг-) (імя ліцьвінаў Сударг; германскае імя Sudergo) паходзіць ад гоцкага arhvus 'лучнік'[3].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Jargolowa[3] (жаночая форма ад імя Jargol). Апроч таго, у Польшчы гістарычна бытавала імя Аргіла: Argilla (1417 год)[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Ergel, des voythes dyener von Samaythen (1408 год)[5]; Argeln son (16 і 21 чэрвеня 1409 году)[6]; Argel dem Samaythen… Argel dem Littauwen (29 ліпеня і 20 жніўня 1409 году)[7]; стрелцы Пунские… Оркгели Стецевичу (1557—1558 гады)[8]; Andrzej Argłowicz… Józef Hrehorowicz Ergłowicz… Andrzej Orglewicz (1667 год)[9]; Józef Ergłowicz (1690 год)[10]; Anna Jergiel (1833 год)[11].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Аргулевічы (Argulewicz) — вольныя людзі зь вёскі Жарнэляў Віленскі павет, якія ўпамінаюцца ў XIX стагодзьдзі[12].
Аргулевічы (Argulewicz) — літоўскі шляхецкі род зь Вільні[13].
Аргловічы (Яргловічы, Арглевічы) — літоўскі шляхецкі род, які меў уладаньні на Жамойці.
Яргелевічы (Jargielewicz) — літоўскі шляхецкі род[14].
На гістарычнай Случчыне існуе вёска Аргелаўшчына, у гістарычнай Прусіі — Аргелятэн.
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Boullón Agrelo A. I. Antroponimia medieval galega (ss. VIII—XII). — Tübingen, 1999. S. 136.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 144, 989.
- ^ а б Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 7.
- ^ Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 1. — Wrocław, 1965—1967. S. 65.
- ^ Das Marienburger Tresslerbuch der Jahre 1399—1409. — Königsberg, 1896. S. 470.
- ^ Codex epistolaris Vitoldi. — Cracoviae, 1882. S. 185—186.
- ^ Das Marienburger Tresslerbuch der Jahre 1399—1409. — Königsberg, 1896. S. 559, 584.
- ^ Метрыка Вялікага Княства Літоўскага. Кніга 42 (1556—1562 гг.). — Менск, 2015. С. 47.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 1. — Warszawa, 2015. S. 626.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Księstwo Żmudzkie 1690 r. — Warszawa, 2009. S. 188.
- ^ Indura, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 609.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2016. S. 392.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 3. — Rzeszów, 2001. S. 202.