Антонаўка (Добрускі раён)

Антонаўка лац. Antonaŭka
Першыя згадкі:	XV стагодзьдзе
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Гомельская
Раён:	Добрускі
Сельсавет:	Насовіцкі
Насельніцтва:	369 чал. (2009)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 2333
Паштовы індэкс:	247073
СААТА:	3212856001
Нумарны знак:	3
Геаграфічныя каардынаты:	52°14′42″ пн. ш. 31°14′8″ у. д.
Антонаўка на мапе Беларусі ± Антонаўка Антонаўка

Анто́наўка — вёска ў Беларусі, на рацэ Прудоўцы. Уваходзіць у склад Насовіцкага сельсавету Добрускага раёну Гомельскай вобласьці. Насельніцтва на 2009 год — 369 чалавек. Знаходзіцца за 17 км ад Добрушу, за 12 км ад чыгуначнай станцыі Зябраўка; на аўтамабільнай дарозе Церахоўка — Клімаўка.

Антонаўка — даўняе мястэчка гістарычнай Рэчыччыны (Панізоўя).

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Упершыню Антонаўка (пад назвай Антонавічы) упамінаецца ў XVI ст. як сяло Рэчыцкага павету Менскага ваяводзтва.

У 1640-х паселішча значыцца ў інвэнтары Гомельскага староства, паводле якога тут было 4 дымы, 1 службу, 5 валоў і 4 кані. Таксама ўпамінаецца ў інвэнтары 1752 году.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

У выніку першага падзелу Рэчы Паспалітай (1772 год) Антонаўка апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, у Гомельскім павеце Магілёўскай губэрні. На мяжы XVIII—XIX стагодзьдзяў у мястэчку было 40 двароў (10 юдэйскіх), 5 крамаў, 4 кірмашы. На 1816 год у Антонаўцы было 126 двароў, на 1858 год — 171, на 1886 год — 222. З 1819 году дзейнічала царква. У 1830 годзе пачаў працаваць бровар.

На 1860 год у Антонаўцы існавалі царква, 2 ветракі, вінакурня і бровар. У 1880 годзе працаваў хлебазапасны магазын. Паводле вынікаў перапісу 1897 году — 324 двары, царква, школа граматы, хлебазапасны магазын. На 1908 год — 368 двароў.

За часамі Першай сусьветнай вайны ў лютым 1918 году Антонаўку занялі войскі Нямецкай імпэрыі.

Найноўшы час

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Антонаўка абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году згодна з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Беларускай ССР, аднак 16 студзеня Масква адабрала мястэчка разам зь іншымі этнічна беларускімі тэрыторыямі ў склад РСФСР. У 1926 годзе Антонаўку вярнулі БССР, дзе яна стала цэнтрам сельсавету. Статус паселішча панізілі да вёскі. На 1926 год тут было 522 двары.

Насельніцтва

Дэмаграфія

• XVIII стагодзьдзе: 1798 год — 452 чал.
• XIX стагодзьдзе: 1816 год — 489 чал.; 1834 год — 918 чал.; 1860 год — 660 чал.; 1886 год — 1221 чал.; 1897 год — 1860 чал.
• XX стагодзьдзе: 1926 год — 2383 чал.; 1959 год — 1167 чал.; 1999 год — 478 чал.
• XXI стагодзьдзе: 2004 год — 464 чал.; 2009 год — 369 чал. (перапіс)

Інфраструктура

У Антонаўцы працуюць фэльчарска-акушэрскі пункт, бібліятэка.

Забудова

Плян Антонаўкі — амаль простая вуліца, да якой далучаецца кароткая простая вуліца. Забудова двухбаковая, драўлянымі хатамі. У 1987—1992 гадох будаваліся цагляныя дамы на 100 радзінаў, у якія перасялілі жыхароў з забруджаных у выніку катастрофы на Чарнобыльскай АЭС тэрыторыяў.

Турыстычная інфармацыя

Страчаная спадчына

• Фальварак (XIX ст.)
• Капліца Нараджэньня Найсьвяцейшай Панны Марыі (XVII ст.; рымска-каталіцкая)
• Царква (1819)

Літаратура

• Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 1, кн. 1. Гомельская вобласць / С.В. Марцэлеў; рэдкал.: Г.П. Пашкоў (гал. рэд.) [і інш.]. — Менск: БелЭн, 2004. — 632 с.: іл. ISBN 985-11-0303-9.
• Соркіна І. Мястэчкі Беларусі ў канцы ХVІІІ — першай палове ХІХ ст. — Вільня: ЕГУ, 2010. — 488 с. ISBN 978-9955-773-33-7.
• Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom III: Haag — Kępy. — Warszawa, 1882.