Аляксей Гатцук

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Гатцук.
Аляксей Гатцук
Олексій Олексійович Гатцук
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 14 сьнежня 1832
Адэса
Памёр 4 лістапада 1891
Масква
Пахаваны
Дзеці Q112910562?
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці археоляг і публіцыст
Жанр публіцыстыка

Аляксей Аляксеевіч Гатцук (14 сьнежня (2 сьнежня паводле старога стылю) 1832, Адэса4 лістапада (23 кастрычніка паводле старога стылю) 1891, Масква) — расейскі й украінскі археоляг і публіцыст.

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Паходзіў з маларасейскага дваранскага роду Гатцукоў Чарнігаўскае губэрні. вучыўся ў Маскве: у 1-й і 4-й гімназіях, на філялягічным факультэце Маскоўскага ўнівэрсытэту. Скончыў унівэрсытэцкі курс са званьнем сапраўднага студэнта ў 1857, а затым вытрымаў выпрабаваньне на ступень кандыдата. У 1859 атрымаў пасаду ад’юнкта па катэдры расейскае славеснасьці ў Рышельеўскім ліцэі ў Адэсе. Тады жа ён выявіў сябе як публіцыст артыкуламі ў газэтах "Одесский вестник" і "Московские Ведомости".

У 1861 пераехаў у Маскву. У 1862 надрукаваў у часопісе "Основа" развагі пра некаторыя ўкраінскія кнігі. Ад 1866 быў выдаваў у Маскве "Крестный Календарь", а ад 1875 дадатак да яго "Газета Гатцука" (першая расейская ілюстраваная газэта).

Быў сябрам-заснавальнікам Маскоўскага Археалягічнага Таварыства, дасьледваў курганы Маскоўскае губэрні. Ён меркаваў, што рака Масква служыла рэзкай археалягічнай мяжой. Паказваў, што да поўдня ад ракі жылі роднасныя, хоць і разначасовыя, фіна-ўгорскія плямёны, а да поўначы па ягоным меркаваньні былі сьляды славянскага племя. У якасьці сябра Археалягічнага Таварыства настойваў на сыстэматычным назіраньні за землянымі працамі ў старажытных гарадох.

Пахаваны ў Данскім манастыры Масквы.

Працы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Новости малороссийской литературы ("Московские Ведомости" №№ 98 і 112)
  • Евреи в русской истории и поэзии ("Сион" 1861 г., №№ 1, 5, 10, 11, 38, 39).
  • Старина Русской земли
  • О курганах Московской губернии (у "Чтениях общества истории и древностей", 1863 — 64).
  • Отчёт об археологических раскопках в окрестностях Москвы («Голос», № 4, 1864),
  • О некоторых древних вещах из Чертковского собрания («Русский архив», 1864)
  • О курганах, господствующих в Московской губернии («Чтения в ОИДР», 1869, кн. 4),
  • Заметка о "каменных бабах" близ Москвы (тамсама, 1870, кн. 3),
  • А.С. Пушкин под секретным надзором в Москве в 1829 («Русская старина», 1884, № 6).
  • Николай Коперник, основатель новой астрономии (М., 1873 г., изд. Общ. Распр. Пол. Кн.) *Житие св. Тихона Задонского (М., 1884 г.).
  • О Бисмарке русском, главноначальствующем южной (украинской) армией в 1747 г. (Чт. Общ. Ист. и Др., 1871, кн. 3);
  • Об указе царя Алексея Михайловича касательно немцев ("Рус. Арх.", 1871, кн. 6);
  • Очерк истории книгопечатного дела в России ("Рус. Вестн.", 1872, кн. 5);
  • 300-летие присоединения Сибири ("Газета Гатцука", 1882, №№ 50—52).

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]