Џ

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Џ
Џ
Кірыліца
А Б В Г Ґ Д Ђ
Ѓ Е Ё Є Ж Ѕ З
И І Ї Й Ј К Л
Љ М Н Њ О П Р
С Т Ћ Ќ У Ў Ф
Х Ц Ч Џ Ш Щ Ъ
Ы Ь Э Ю Я
Архаічныя літары кірыліцы
Ҁ Ѻ
Ѹ Ѡ Ѽ Ѿ
Ѣ Ѥ Ѧ
Ѫ Ѩ Ѭ Ѯ
Ѱ Ѳ Ѵ Ѷ

Џ, џ (назва: джэ) — літара кірыліцы, уваходзіць у азбукі сэрбскае, македонскае й абхаскае моваў. У сэрбскай азбуцы 29-я, у македонскай — 30-я, у абхаскай — 58-я. Азначае гук [dʐ] (у абхаскай [d͡z] ці [dzʲ]).

Літара паходзіць ад літары Ц, якая раней мела выгляд Џ.[Крыніца?]

У сэрбскае пісьмовасьці сустракаецца (большай часткай у запазычаньнях з турэцкае мовы) з тым жа значэньнем як і ў XVII стагодзьдзе, але непастаянна[Крыніца?]: прынамсі Вук Караджыч у першы варыянт сэрбскае азбукі знак Џ не ўключыў (глядзі старонку 9 ягонае граматыкі 1814 году), скарыстаўшы дыграф чж: Боїачжиа, Карапанчжић. Але пра існаваньне Џ ён ведаў. Гэтая літара зьявілася ў пазьнейшым выглядзе ягонае азбуцы, (глядзі старонку 9 буквара 1827 году), але літара не прыжылася.