Новы Арсэнал (Вільня)
(Перанакіравана з «Новы арсэнал (Вільня)»)
Помнік грамадзянскай і абарончай архітэктуры | |
Новы Арсэнал
| |
Новы Арсэнал
| |
Краіна | Летува |
Места | Вільня |
Каардынаты | 54°41′14.77″ пн. ш. 25°17′20.1″ у. д. / 54.6874361° пн. ш. 25.288917° у. д.Каардынаты: 54°41′14.77″ пн. ш. 25°17′20.1″ у. д. / 54.6874361° пн. ш. 25.288917° у. д. |
Статус | Ахоўная зона |
Новы Арсэнал | |
Новы Арсэнал на Вікісховішчы |
Новы Арсэнал — помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя ў Вільні. Знаходзіцца ў Старым Месьце на Арсэнальнай вуліцы[a], з паўночнага захаду ад Замкавай гары. Твор архітэктуры клясыцызму. Аб’ект Рэгістру культурных каштоўнасьцяў Летувы.
Уваходзіць у комплекс віленскіх замкаў.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Новы Арсэнал у Вільні збудавалі ў XVIII ст. на загад гетмана вялікага Міхала Казімера Агінскага на рэштках былых замкавых будынкаў.
Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У XIX ст. у будынку Новага Арсэналу разьмяшчаліся кашары Расейскай імпэрыі.
Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
У Другую сусьветную вайну будынак Новага Арсэналу атрымаў пашкоджаньні. Па аднаўленьні ў 1965 годзе тут разьмясьціўся Гістарычна-этнаграфічны, пазьней Летувіскі мастацкі музэй[1]. У 1987 і 1997 гадох праводзілася рэстаўрацыя будынка.
Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Гістарычная графіка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
-
Я. С. Бэкер, 1785—1786 гг.
-
Ф. Смуглевіч, 1785—1786 гг.
-
1805 г.
-
Я. Дамель, 1815—1816 гг.
-
К. Рачынскі, 1831 г.
-
Ю. Азямблоўскі, 1835 г.
-
Ч. Манюшка, жнівень 1842 г.
-
XIX ст.
Гістарычныя здымкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
-
А. Корзан, 1861 г.
-
В. Захарчык, 1865—1979 гг.
-
Ю. Чаховіч, 1869 г.
-
Ю. Чаховіч, 1870 г.
-
С. Флёры, 1896 г.
-
С. Флёры, 1898 г.
-
1909 г.
-
1931 г.
Сучасныя здымкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
-
Уваход
-
Тыльны фасад
-
Фрагмэнт музэйнай экспазыцыі
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Афіцыйны адрас — Arsenalo g. 1
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 439.